ਭਾਗ ਦੂਜਾਹੁਣ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗ ਹੀ ਚੁੱਕਿਆ ਹੈ ਕੇ ਰੂਚੀ ਅਤੇ ਪੰਕਜ ਦੀ ਸ਼ਾਦੀ ਸ਼ੁਦਾ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਕਿੱਦਾਂ ਦੀ ਚੱਲ ਰਹੀ ਹੈ। ਨਾਲੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਇਹਵੀ ਪਤਾ ਲੱਗ ਚੁੱਕਿਆ ਹੋਣਾ ਕਿ ਰੁਚੀ ਨੇ ਪੰਕਜ ਦੇ ਹੱਥ ਮਾਰਨ ਮਗਰੋਂ ਕੰਨ ਵਿੱਚ ਪੁੱਠਾ ਸਿੱਧਾ ਕਿਓਂ ਬੋਲਿਆ।
ਵੇਖਿਆ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਰੂਚੀ ਨੇ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਹੋਣ ਵਾਲੇ ਘਰਵਾਲੇ ਵਾਸਤੇ ਸਾਂਬਕੇ ਰੱਖਿਆ ਸੀ ਪਰ ਉਹਨੂੰ ਵਿਚਾਰੀ ਨੂੰ ਕਿ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਜਿਸ ਮਰਦ ਨਾਲ ਉਸਦੀ ਸ਼ਾਦੀ ਹੋਣੀ ਸੀ ਉਹ ਨਾਮਰਦ ਹੈ। ਇਸੇ ਕਰਕੇ ਰੂਚੀ ਤੇ ਪੰਕਜ ਦਾ ਕੋਈ ਨਿਆਣਾ ਵੀ ਨੀ ਸੀ ਹੋਇਆ।
ਚਲੋ ਹੁਣ present ਸਮੇਂ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਦੇ ਆ।
ਜਦੋਂ ਪੰਕਜ ਆਪਣਾ ਨਾਸ਼ਤਾ ਕਰਕੇ ਆਪਣੇ ਕੰਮ ਤੇ ਚਲਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਮਗਰੋਂ ਰੂਚੀ ਸਾਰੇ ਪਾਂਡੇ ਮਾਂਜਕੇ ਤੇ ਕਪੜੇ ਸਾਫ਼ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪੈਂਦੀ ਹੈ। ਇਹਨੇ ਨੂੰ ਰੂਚੀ ਦੇ ਸਹੁਰੇ ਦੇ ਨਾਸ਼ਤਾ ਦਾ ਸਮਾਂ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਸਮਾਂ ਹੋਣਾ 10 ਜਾ 10:30 am ਦੇ ਲਾਗੇ ਸ਼ਾਗੇ। 11:30 am ਤੱਕ ਰੂਚੀ ਤੇ ਉਸਦਾ ਸਹੁਰਾ ਨਾਸ਼ਤਾ ਕਰਕੇ ਵੇਹਲੇ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਰੂਚੀ ਫੇਰ ਪਾਂਡਿਆ ਨੂੰ ਮਾਂਜਕੇ ਤੇ ਘਰ ਦੀ ਸਫ਼ਾਈ ਕਰਕੇ 1 pm ਤੱਕ ਵੇਹਲੀ ਹੋਕੇ ਆਪਣੀ ਦੁਪਿਹਰ ਦੀ ਨੀਂਦ ਪੂਰੀ ਕਰਨ ਲਗਦੀ ਹੈ, ਪਰ ਅਚਾਨਕ ਹੀ ਗੇਟ ਤੇ ਕੋਈ ਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਰੂਚੀ ਜਦੋਂ ਗੇਟ ਖੋਲਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਡਾਕੀਆ ਡਾਕ ਦੇਣ ਆਇਆ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਰੂਚੀ ਡਾਕ ਲੈਕੇ ਗੇਟ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਵੇਖਦੀ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਡਾਕ ਰੂਚੀ ਦੇ ਸਹੁਰੇ ਵਾਸਤੇ ਆਇਆ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਰੂਚੀ ਡਾਕ ਫੜਾਉਣ ਲਈ ਆਪਣੇ ਸਹੁਰੇ ਦੇ ਕਮਰੇ ਵੱਲ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਤੇ ਦੇਖਦੀ ਹੈ ਕਿ ਕਮਰੇ ਦਾ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਖੁੱਲ੍ਹਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਰੂਚੀ ਅੰਦਰ ਚਾਤੀ ਮਾਰਦੀ ਹੈ ਤੇ ਉਸਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਟਦੀਆਂ ਦੀਆਂ ਟਦੀਆਂ ਹੀ ਰਹਿ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ। ਰੂਚੀ ਦਾ ਸਹੁਰਾ ਮਨੋਹਰ ਆਪਣੇ ਬੈਡ ਤੇ ਨੰਗਾ ਬੈਠਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਤੇ ਦੋਵਾਂ ਹਥਾਂ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਲਨ ਦੀ ਮਾਲਿਸ਼ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਮਨੋਹਰ ਨੂੰ ਇਹ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਕਿ ਦੁਪਿਹਰ ਦੇ ਸਮੇਂ ਉਸਦੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਕੋਈ ਆਊਗਾ। ਰੂਚੀ ਇਕ ਪੱਲ ਲਈ ਤਾਂ ਡਰ ਹੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਤੇ ਪਰਾਂਹ ਮੂਹ ਕਰ ਲੈਂਦੀ ਹੈ। ਰੂਚੀ ਪਸੀਨੋ ਪਸੀਨੀ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਤੇ ਉਸਦੇ ਦਿਲ ਦੀ ਧੜਕਣ ਵੀ ਵੱਧ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਰੂਚੀ ਥੋੜਾ ਜਿਗਰਾ ਵਖਾਕੇ ਵਾਪਿਸ ਫੇਰ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਝਾਤੀ ਮਾਰਦੀ ਹੈ ਤੇ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾ ਆਪਣੇ ਸਹੁਰੇ ਦੇ ਤੇਲ ਨਾਲ ਲਿਸ਼ਕਦੇ ਹੋਏ 9 ਇੰਚ ਦੇ ਲਨ ਨੂੰ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਿਹਾਰਦੀ ਹੈ। ਰੂਚੀ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਇੱਕ ਅਸਲੀ ਮਰਦ ਦਾ ਸੰਦ ਦੇਖ ਰਹੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਰੂਚੀ ਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸਦੀ ਸਲਵਾਰ ਉਸਦੀ ਫੁਦੀ ਦੇ ਪਾਣੀ ਨਾਲ ਥੱਲਿਓਂ ਗਿੱਲੀ ਹੋਣ ਲਗ ਪੈਂਦੀ ਹੈ। ਮਨੋਹਰ ਆਪਣੇ ਕਾਲ਼ੇ ਹੱਟੇ ਕੱਟੇ ਲਨ ਦੀ ਮਾਲਿਸ਼ ਕਰਨ ਦਿਆ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਤੇ ਰੂਚੀ ਦੇ ਹੱਥ ਵਿਚੋਂ ਪੱਤਰ ਗਲਤੀ ਤੋਂ ਥੱਲੇ ਬੂਹੇ ਅੱਗੇ ਦੇਗ ਪੈਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਮਨੋਹਰ ਉਸ ਪੱਤਰ ਨੂੰ ਥੱਲੇ ਪਿਆ ਦੇਖ ਲੈਂਦਾ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਉਹ ਆਪਣੇ ਬੈਡ ਤੋਂ ਉਠਕੇ ਪੱਤਰ ਫੜਣ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਉਸਨੂੰ ਰੂਚੀ ਤੇ ਪੰਕਜ ਦੇ ਕਮਰੇ ਦੀ ਬੰਦ ਹੋਣ ਦੀ ਅਵਾਜ਼ ਸੁਣਦੀ ਹੈ। ਉਹ ਉਸੇ ਵੇਲੇ ਸਮਜ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਰੂਚੀ ਨੇ ਉਸਦਾ ਲਨ ਦੇਖ ਲਿਆ ਹੈ। ਮਨਹੋਹਰ ਦੇ ਦਿਮਾਗ ਵਿਚ ਸਾਰੀ ਕਹਾਣੀ ਸੈੱਟ ਬੈਠ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਕਿ ਕਿਓਂ ਉਸਦਾ ਮੁੰਡਾ ਤੇ ਉਸਦੀ ਨੂੰਹ ਬੱਚਾ ਨਹੀਂ ਕਰ ਪਾ ਰਹੇ। ਓਹਦਰੋਂ ਰੂਚੀ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਬੈਡ ਤੇ ਪਸੀਨੇ ਨਾਲ ਲੰਮੇ ਪਈ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਉਸਦੇ ਦਿਮਾਗ ਵਿੱਚ ਉਸਦੇ ਸਹੁਰੇ ਦੇ ਲਨ ਦੀ ਤਸਵੀਰ ਘੁੰਮਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ। ਓਹ ਆਪਣੀ ਫੁਦੀ ਵਿਚ ਉਂਗਲਾਂ ਮਾਰਨ ਲੱਗ ਪੈਂਦੀ ਹੈ ਤੇ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਉਸਦੀਆਂ ਸਿਸਕੀਆਂ ਨਿਕਲਨ ਲੱਗ ਪੈਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਓਹਦਰੋਂ ਮਨੋਹਰ ਵੀ ਨੰਗਾ ਹੀ ਉਸਦੇ ਕਮਰੇ ਵੱਲ ਤੁਰਿਆ ਆਉਂਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਸਮੇਂ ਘਰ ਵਿੱਚ ਸਿਰਫ ਮਨੋਹਰ ਤੇ ਰੂਚੀ ਹੈ ਹੁੰਦੇ ਹੱਨ। ਦੁਪਿਹਰ ਦੇ 1:30 ਵੱਜ ਗਏ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਤੇ ਮਨਹੋਰ ਰੂਚੀ ਦੇ ਕਮਰੇ ਲਾਗੇ ਆਕੇ ਰੂਚੀ ਦੀ ਸਿਸਕੀਆਂ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਸੁਣਦਾ ਹੈ। ਮਨੋਹਰ ਨੂੰ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਲੱਗ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸਦੀ ਨੂੰਹ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਹਜੇ ਉਸਦੇ ਪੁੱਤਰ ਨੇ ਚੋਦੀ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਮਨਹੋਰ ਦੇ ਅੰਦਰ ਹਵਸ ਤੇ ਕਾਮ ਵਾਸਨਾ ਜਾਗ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਓਹ ਬਿਨਾ ਡਰੇ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਖੜਕਾਉਂਦਾ ਹੈ। 2 minute ਬਾਅਦ ਰੂਚੀ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਖੋਲਦੀ ਹੈ ਤੇ ਉਸਦੀ ਚੀਕ ਨਿਕਲ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਉਸਨੂੰ ਯਕੀਨ ਨਹੀਂ ਆਉਣ ਦਿਆ ਹੁੰਦਾ ਕਿ ਉਸਦਾ ਸਹੁਰਾ ਉਸਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਨੰਗਾ ਖਲੋਤਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਰੂਚੀ ਮਨਹੋਰ ਦੀ ਸ਼ਾਤੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਹੈ ਤੇ ਮਨੋਹਰ ਹਵਸ ਭਰੀ ਨਿਗਾਹ ਨਾਲ ਰੂਚੀ ਨੂੰ ਤਾੜਦਾ ਹੈ। ਮਨੋਹਰ ਰੂਚੀ ਦਾ ਧੱਕੇ ਨਾਲ ਹੱਥ ਫੜੱਦਾ ਹੈ ਤੇ ਆਪਣੇ ਤੇਲ ਨਾਲ ਲਿਬੜੇ ਹੋਏ ਲਨ ਤੇ ਲਾਉਣ ਲੱਗ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਰੂਚੀ ਇਹਨੇ ਵਿੱਚ ਹੋਰ ਗਿੱਲੀ ਹੋਣ ਲਗ ਪੈਂਦੀ ਹੈ ਤੇ ਮਨਹੋਰ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ,"ਡੈਡੀ ਪਲੀਜ਼ ਏਦਾਂ ਨਾ ਕਰੋ। ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੀ ਨੂੰਹ ਲਗਦੀ ਆਂ". ਮਨਹੋਰ ਅੱਗਿਓਂ ਹੱਸ ਪੈਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਰੂਚੀ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ, "ਰੂਚੀ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਉਹ ਸੁਖ ਦੇਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਵਾਂ ਜੋ ਤੇਰਾ ਘਰਵਾਲਾ ਤੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਦੇ ਪਾਇਆ। ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਵਾ ਕੇ ਤੇਰਾ ਵੀ ਅੰਦਰੋ ਅੰਦਰੀ ਜੀ ਕਰਦਾ ਆ ਆਪਣੀ ਚੂਤ ਵਿੱਚ ਇਕ ਮਰਦ ਦਾ ਲਨ ਲੈਣ ਨੂੰ। ਰੂਚੀ ਤੇਰੀ ਫੁੱਦੀ ਦੇ ਮੁਸ਼ਕ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਤੇਰੇ ਵੱਲ ਖਿੱਚਿਆ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਘੋੜੀ ਨੀ ਬਣਾ ਲੈਂਦਾ ਮੈਂ ਓਹਦੋਂ ਤੱਕ ਨਹੀਂ ਐਥੋਂ ਜਾਣਾ।". ਰੂਚੀ ਇਹਨੇ ਨੂੰ ਮਨੋਹਰ ਨੂੰ ਲਨ ਤੋਂ ਖੇਚਕੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਲੈ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਤੇ ਬੂਹਾ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੰਦੀ ਹੈ। ਰੂਚੀ ਮਨੋਹਰ ਨੂੰ ਕਮਰੇ ਅੰਦਰ ਲਿਆਕੇ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ, "ਡੈਡੀ ਇਸੇ ਬੈਡ ਤੇ ਤੁਹਾਡਾ ਮੁੰਡਾ ਪਤਾ ਨੀ ਕਿੰਨੀ ਵਾਰ ਮੇਰੀ ਫੁੱਦੀ ਲੈਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਝੜ ਗਿਆ ਹੈ। ਅੱਜ ਸਮਝਲੋ ਕੇ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੀ ਤੀਵੀਂ ਆਂ ਤੇ ਤੁਸੀ ਮੇਰੇ ਖਸਮ। ਅੱਜ ਆਪਾਂ ਦੋਨਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਦੀ ਮਾਣ ਮਰਿਆਦਾ ਭੁੱਲਾ ਕੇ ਆਪਣੇ ਜਿਸਮ ਦੀ ਪਿਆਸ ਭਜਾਉਣੀ ਹੈ।"
ਇਹਨੇ ਨੂੰ ਮਨੋਹਰ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਹਵਸ ਜਾਗ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।
ਮਨੋਹਰ - ਰੂਚੀ ਅੱਜ ਤੇਰੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਮੇਰੇ ਲਨ ਦਾ ਮਿਲਣ ਹੋਵੇਗਾ। ਤੇਰੀਆਂ ਤੇ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਬਿਸਤਰ ਤੇ ਲੱਤਾਂ ਵੇਖੀ ਕਿਵੇਂ ਚਕਾਉਂਦਾ। ਤੇਰੇ ਤੇ ਮੇਰੀ ਨਿਗਾਹ ਬੜੇ ਚਿਰ ਦੀ ਸੀ ਅੱਜ ਹੱਥ ਲੱਗੀ ਆ ਤੂੰ। ਏਹਦਰ ਤੇ ਆ ਤੇਰੀ ਕਿਸ ਲਵਾਂ।
ਮਨੋਹਰ ਰੂਚੀ ਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ ਵਿਚ ਬੁੱਲ ਪਾਕੇ ਹਵਸਿਆਂ ਵਾਂਗੂੰ ਕਿਸ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਰੂਚੀ ਦੇ ਮੰਮੇ ਤੇ ਫੁੱਦੀ ਨੂੰ ਵੀ ਮਸਲਨ ਲਗ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਰੂਚੀ ਦੀ ਬੋਂਡ ਤੇ ਮਨੋਹਰ ਬੜੇ ਜ਼ੋਰ ਜੋਰਦੀ ਚਪੇੜਾਂ ਵੀ ਛੱਡਦਾ ਹੈ। ਰੂਚੀ ਦੀਆਂ ਸਿਸਕੀਆਂ ਨਿਕਲਣ ਲੱਗ ਪੈਂਦੀਆਂ ਹਨ।
ਰੂਚੀ - ਆਹ ਆਹ ਆਹ ਡੈਡੀ। ਤੁਹਾਡੇ ਮੁੰਡੇ ਤੋਂ ਤਾ ਹੱਥ ਵੀ ਨੀ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮਾਰਿਆ ਜਾਂਦਾ।
ਇਹਨੇ ਨੂੰ ਮਨੋਹਰ ਰੂਚੀ ਦੀ ਕਮੀਜ਼ ਦੋਨਾਂ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਪਾੜ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਰੂਚੀ ਦੀ ਬਰਾ ਨੂੰ ਵੀ ਉਸਦਾ ਸਹੁਰਾ ਉੱਤਾਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ।
ਮਨੋਹਰ - ਕਿਆ ਬਾਤ ਹੈ ਮੇਰੀ ਨੂੰਹ ਦੇ। ਇਹਨੇ ਵੱਡੇ ਮੰਮੇ ਸਾਡੇ ਤੋਂ ਲਕਾਈ ਫੇਰਦੀ ਆ।
ਰੂਚੀ - ਵੇ ਮੇਰੀ ਤੇ ਕਿਸਮਤ ਈ ਮਾੜੀ ਆ ਜਿਹੜਾ ਤੈਨੂੰ ਪਹਿਲਾ ਕਦੀ ਨੰਗਾ ਨੀ ਵੇਖਿਆ ਨਹੀਂ ਤੇ ਆਪਣੀ ਦੋਵਾਂ ਦੀ ਪਿਆਸ ਤੇ ਆਪਾਂ ਪਹਿਲਾ ਈ ਭੁਜਾ ਲੈਣੀ ਸੀ।
ਮਨੋਹਰ - ਚਲ ਕੋਈ ਨਾ ਹੁਣ ਕੋਈ ਆਪਾਂ ਨੂੰ ਕੋਈ ਰੋਕ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ।
ਮਨਹੋਰ ਰੂਚੀ ਦੇ ਮੰਮੇ ਚੂਸਣ ਲੱਗ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਦੋਵਾਂ ਨੂੰ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਫੜਕੇ ਮਸਲਨ ਲਗ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਰੂਚੀ ਵਿਚਾਰੀ ਦੀ ਬੜੀ ਢਿੱਲੀ ਅਵਾਜ ਵਿੱਚ ਆਹ ਆਹ ਆਹ ਨਿਕਲਣ ਲੱਗ ਪੈਂਦੀ ਹੈ।
ਰੂਚੀ - ਆਏ ਹਾਏ ਹੁਣ ਛੱਡ ਵੀ ਦੇ ਕੇ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਇਹਨਾ ਨੂੰ ਈ ਚੂਸੀ ਜਾਣਾ ਈ।
ਮਨੋਹਰ - ਸਾਲੀਏ ਮੁਸ਼ਕੀਏ ਤੇਰੀ ਤੇ ਮੈਂ ਅੱਜ ਚੰਗੀ ਸਰਵਿਸ ਕਰਨੀ ਆ। ਤੇਰੇ ਬਿਸਤਰ ਤੇ ਵੇਖੀ ਕਿੱਦਾਂ ਤੈਨੂੰ ਰਵਾਉਣਾ ਮੈਂ। ਬੜੀ ਗਰਮੀ ਆ ਤੇਰੇ ਚ ਸਾਰੀ ਕੱਢ ਦੇਣੀ ਆ।
ਮਨੋਹਰ ਰੂਚੀ ਨੂੰ ਥੱਲੇ ਬਾਹਕੇ ਉਸਨੂੰ ਚੂਪੇ ਮਾਰਨ ਲਈ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ।
ਮਨੋਹਰ - ਚਲ ਸਾਲੀਏ ਮੇਰਾ ਲਨ ਮੂੰਹ ਚ ਪਾ ਚਲ ਚਲ ਸ਼ਾਬਾਸ਼।
ਰੂਚੀ ਇਹਨੇ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਮੂਹ ਮਨੋਹਰ ਦੇ ਲਣ ਵੱਲ ਲਿਆਕੇ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਮੂੰਹ ਚ ਪਾਉਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਮਨਹੋਰ ਆਪਣੇ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਰੂਚੀ ਦਾ ਮੂੰਹ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਚੋਦਨ ਲਗ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਰੂਚੀ ਦੇ ਮੂਹ ਵਿਚੋਂ ਗੁਯਾਕ ਗੁਯਾਕ ਗੁਯਾਕ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਆਉਣ ਲਗ ਪੈਂਦੀ ਹੈ।
ਮਨੋਹਰ - ਹਾਂ ਕਿੱਦਾਂ ਲੱਗਾ ।
ਰੂਚੀ - ਬੱਸ ਆਹੀ ਮੇਰੇ ਅਰਗੀ ਰੰਨ ਨੂੰ ਚਾਹੀਦਾ ਹੁੰਦਾ ਵਾ।
ਮਨਹੋਰ ਰੂਚੀ ਨੂੰ ਚੁੱਕ ਕੇ ਬੈਡ ਤੇ ਲੰਮੇ ਪਾ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਤੇ ਰੂਚੀ ਦੀ ਸਲਵਾਰ ਸਾਰੀ ਫਾੜ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਰੂਚੀ ਦੀ ਪੈਂਟੀ ਲਾਕੇ ਥੱਲੇ ਸੁੱਟ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਮਨਹੋਰ ਰੂਚੀ ਦੇ ਫੁੱਦੇ ਨੂੰ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਪੋਲਾ ਪੋਲਾ ਆਪਣੀਆ ਉਗਲਾਂ ਨਾਲ ਸਹਿਲਾਉਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ।
ਮਨੋਹਰ - ਵਾਹ ਨੂੰਹ ਰਾਣੀਏ ਇਹਨੀ ਗਿੱਲੀ ਹੋਇ ਆਂ ਤੂੰ। ਫੁੱਦਾ ਤੇਰਾ ਮੁਸ਼ਕ ਮਾਰਨ ਦਿਆ ਵਾ ਪੂਰਾ।
ਰੂਚੀ - ਆਹ ਆਹ! ਫੁੱਦਾ ਤੇ ਮੇਰਾ ਲਨ ਦੀ ਭਾਲ ਚ ਸੀ ਪਿੱਛਲੇ ਇੱਕ ਸਾਲ ਦਾ। ਤੋਹਾਨੂੰ ਤੇ ਪਤਾ ਈ ਆ ਮੇਰੀ ਵਰਗੀ ਜਨਾਨੀ ਨੂੰ ਇੱਕ ਐਦਾਂ ਦਾ ਮਰਦ ਚਾਹੀਦਾ ਵਾ ਜਿਹੜਾ ਮੇਰੀ ਰੋਜ਼ ਰੋਜ਼ ਸਰਵਿਸ ਕਰੇ।
ਮਨੋਹਰ ਰੂਚੀ ਦੀ ਵਰਜਿਨ ਫੁੱਦੀ ਨੂੰ ਰੀਜ਼ਾਂ ਨਾਲ ਚੱਟਦਾ ਹੈ। ਰੂਚੀ ਵੀ ਮਨੋਹਰ ਦੇ ਸਿਰ ਨੂੰ ਫੜਕੇ ਆਪਣੀ ਫੁੱਦੀ ਰੀਜਾਂ ਨਾਲ ਚਟਾਉਂਦੀ ਹੈ। ਇਹਨੇ ਨੂੰ ਰੂਚੀ ਨੂੰ ਪੰਕਜ ਦਾ ਫੋਨ ਆਉਂਦਾ ਹੈ। ਰੂਚੀ ਫੋਨ ਚੁੱਕਣ ਹੀ ਲੱਗੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਤੇ ਮਨੋਹਰ ਆਪਣੇ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਰੂਚੀ ਦੇ ਹੱਥ ਚੋਂ ਫੋਨ ਫੜ ਲੈਂਦਾ ਹੈ।
ਰੂਚੀ - ਆਏ ਹਾਏ ਡੈਡੀ ਪੰਕਜ ਦਾ ਫੋਨ ਵਾ ਫੜਾਯੋ ਮੈਨੂੰ।
ਮਨੋਹਰ - ਪੰਕਜ ਦੀ ਮਾਰ ਬੁੰਡ। ਅੱਜ ਨੀ ਤੂੰ ਓਹਦਾ ਫੋਨ ਚੁੱਕਣਾ।
ਮਨੋਹਰ ਨਾਲੇ ਹੀ ਰੂਚੀ ਦਾ ਫੋਨ ਭਰਾਂ ਰੱਖ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਕਾਲ ਪੰਕਜ ਨੇ ਰੂਚੀ ਨੂੰ ਇਹ ਦੱਸਣ ਵਾਸਤੇ ਲਾਈ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਅੱਜ ਆਪਣੇ ਕੰਮ ਤੋਂ ਸ਼ੇਤੀ ਵੇਹਲਾ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ ਤੇ ਉਹ ਦਫਤਰ ਤੋਂ ਤੁਰ ਪਿਆ ਹੈ। ਪਰ ਰੂਚੀ ਦੇ ਫੋਨ ਨਾ ਚੁੱਕਣ ਨਾਲ ਉਸਨੂੰ ਇਹ ਸੂਚਨਾ ਨਹੀਂ ਮੇਲਦੀ।
ਮਨੋਹਰ ਰੂਚੀ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਚੱਟ ਚੱਟ ਕੇ ਉਸਦਾ ਪਾਣੀ ਕੱਢ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਰੂਚੀ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚੋ ਗਲੇਡੂ ਨਿਕਲਣ ਲੱਗ ਪੈਂਦੇ ਹਨ। ਮਨੋਹਰ ਰੂਚੀ ਦੀ ਬੁੰਡ ਚ ਵੀ ਉਂਗਲਾਂ ਦੇਣੀਆਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਜਿਸ ਕਾਰਣ ਰੂਚੀ ਦੀਆਂ ਚੀਕਾਂ ਸਾਰੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਗੂੰਜਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਹਨੇ ਚਿਰ ਨੂੰ ਪੰਕਜ ਵੀ ਘਰ ਪਹੁੰਚ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਗੇਟ ਖੋਲਕੇ ਅੰਦਰ ਆਉਂਦਾ ਹੈ। ਰੂਚੀ ਤੇ ਮਨੋਹਰ ਨੂੰ ਕੋਈ ਬਾਹਰਲੀ ਅਵਾਜ਼ ਨਹੀਂ ਸੁਣਦੀ ਪਰ ਪੰਕਜ ਨੂੰ ਘਰ ਆਉਂਦੇ ਸਾਰ ਹੀ ਉਸਦੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚੋਂ ਆਪਣੀ ਤੀਵੀਂ ਦੇ ਰੋਣ, ਹਸਨ ਤੇ ਸਿਸਕੀਆਂ ਲੈਂਦੀ ਦੀਆਂ ਅਵਾਜ਼ਾਂ ਆਉਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਪੰਕਜ ਨੂੰ ਜ਼ਰਾ ਵੀ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਕੇ ਅੰਦਰ ਕੀ ਚੱਲ ਰਿਹਾ ਹੈ।
Shounkijatt12
ਪੈਸਾ ਨਸ਼ਾ ਪਿਆਰ
- 875
- 521
- 94
Deepgill1313
😘😘
- 3,063
- 1,519
- 158
Deepgill1313
😘😘
- 3,063
- 1,519
- 158
Gagandeep sandhu
New Member
- 58
- 25
- 34
ਪੰਕਜ ਕਮਰੇ ਵੱਲ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਜਾਂਦੇ ਜਾਂਦੇ ਵੇਖਦਾ ਹੈ ਕਿ ਰਸਤੇ ਵਿੱਚ ਤੇਲ ਡੁੱਲਿਆ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਪਰ ਇਸ ਸੱਬ ਤੋਂ ਉਸਨੂੰ ਕੁਝ ਵੀ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦੀ। ਪੰਕਜ ਮੱਠਾ ਮੱਠਾ ਕਮਰੇ ਵੱਲ ਨੂੰ ਵੱਧ ਦਾ ਹੈ ਤੇ ਕਮਰੇ ਦੇ ਬੂਹੇ ਅੱਗੇ ਆਕੇ ਉਹ ਬੂਹਾ ਬੜੇ ਹੌਲੀ ਜੇ ਖੋਲਦਾ ਹੈ। ਮਨੋਹਰ ਤੇ ਰੂਚੀ ਨੂੰ ਜ਼ਰਾ ਵੀ ਅਵਾਜ਼ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀ। ਪੰਕਜ ਦੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਨਿਗਾ ਮਾਰਦੇ ਸਾਰ ਹੀ ਉਸਦੀ ਪੁੱਰੀ ਦੁਨੀਆ ਹਿਲ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਉਸਨੂੰ ਯਕੀਨ ਨਹੀਂ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੁੰਦਾ ਕੇ ਉਸਦਾ ਪੀਓ, ਉਸਦੀ ਜਨਾਨੀ ਦੇ ਨਾਲ ਉਹ ਸੱਬ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਇਕ ਮੀਆਂ ਬੀਵੀ ਇਕ ਦੂਸਰੇ ਨਾਲ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਉਸਦਾ ਪੀਓ ਉਸਦੀ ਤੀਵੀਂ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਹਵਸੀਆਂ ਵਾਂਗ ਚੱਟ ਰਿਹਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਤੇ ਹਰਾਣਗੀ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਪੰਕਜ ਲਈ ਇਹ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਰੂਚੀ ਖੁਦ ਆਪਣੇ ਸਹੁਰੇ ਦਾ ਸਿਰ ਫੜਕੇ ਆਪਣੀ ਫੁੱਦੀ ਚਟਵਾ ਰਹੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਮਨੋਹਰ ਆਪਣੇ ਇਕ ਹੱਥ ਨਾਲ ਰੂਚੀ ਦੇ ਮੰਮੇ ਵੀ ਮਸਲ ਰਿਹਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
ਮਨੋਹਰ - ਆਹ ਸਾਲੀਏ ਤੇਰੀ ਮੁਸ਼ਕੀ ਫੁੱਦੀ ਨੇ ਮੇਰਾ ਲੰਨ ਹੜਾਤਾ ਵਾ। ਤੇਰੇ ਬੁੱਲਾਂ ਦਾ ਥੁੱਕ ਹਜੇ ਤੱਕ ਮੇਰੇ ਲੱਨ ਤੇ ਲੱਗਾ ਵਾ।
ਰੂਚੀ - ਹੁਣ ਚੋਦ ਵੀ ਦੇ। ਤੇਰੇ ਖੱਸੀ ਮੁੰਡੇ ਦੀ ਲੂਲੀ ਮਗਰ ਲੈ ਲੈ ਕੇ ਈ ਹੁਣ ਮੈਂ ਥੱਕਗੀ ਵਾਂ। ਬਾਂਦਰ ਜਾ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾ ਹੀ ਖਤਮ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਵਾ।
ਪੰਕਜ ਇਹ ਗੱਲ ਸੁਣਕੇ ਹੈਰਾਨ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਉਦਰੋ ਮਨੋਹਰ ਰੂਚੀ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਚ ਅੱਖਾਂ ਪਾਕੇ ਹਵਸੀ ਨਿਗਾਹ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਲੱਨ ਤੇ ਤੇਲ ਲਾਉਣ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਪਰ ਉਸਨੂੰ ਯਾਦ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਤੇਲ ਉਸਦੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਹੀ ਰਹਿ ਗਿਆ ਹੈ।
ਮਨੋਹਰ - ਉਹੋ ਤੇਲ ਤਾ ਮੇਰੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਹੀ ਰਹਿ ਗਿਆ ਵਾ। ਰੁਕ ਮੈਂ ਤੇਲ ਲੈਕੇ ਆਉਣਾ ਵਾ, ਓਹਨਾ ਚਿਰ ਤੂੰ ਆਪਣੇ ਬਿਸਤਰ ਤੋਂ ਆ ਕੰਬਲ ਪਰਾਂ ਕੁਰਸੀ ਤੇ ਰੱਖਦੇ। ਆਕੇ ਤੈਨੂੰ ਵਹਿਣਾ ਮੈਂ।
ਇਹ ਗੱਲ ਸੁਣਕੇ ਰੂਚੀ ਆਪਣੇ ਦੰਦਾਂ ਥੱਲੇ ਬੁੱਲ ਰੱਖ ਕੇ ਹਵਸ ਭੱਰੀ ਨਿਗਾਹ ਨਾਲ ਹਸਨ ਲੱਗ ਲੱਗ ਪਈ। ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਰੂਚੀ ਨੂੰ ਕਦੇ ਇਕ ਅਸਲੀ ਮਰਦ ਨੇ ਕੋਈ ਆਰਡਰ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾ ਹੁੰਦਾ। ਰੂਚੀ ਆਪਣੇ ਸਹੁਰੇ ਦੀ ਮਰਦਾਨੀ ਅਵਾਜ਼ ਸੁਣਕੇ ਥਲੀਓਂ ਗਿੱਲੀ ਤੇ ਰੰਡੀਆਂ ਵਾਂਗ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਮਨੋਹਰ ਹਜੇ ਕਮਰੇ ਦਾ ਬੂਹਾ ਖੋਲ੍ਹਦਾ ਹੀ ਹੈ ਤੇ ਅੱਗੇ ਪੰਕਜ ਖੜਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਰੂਚੀ ਦੀ ਨਾਲੇ ਹੀ ਚੀਕ ਨਿਕਲ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਤੇ ਉਹ ਆਪਣੇ ਆਪ ਜੇ ਜਿਸਮ ਨੂੰ ਕੱਪੜੇ ਨਾਲ ਢੱਕ ਲੈਂਦੀ ਹੈ। ਮਨੋਹਰ ਇਸ ਵਕਤ ਆਪਣੇ ਮੁੰਡੇ ਸਾਮਣੇ ਨੰਗਾ ਹੀ ਖਲੋਤਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
ਰੂਚੀ - ਪੰਕਜ ਤੁਸੀਂ!!! ਤੁਸੀਂ ਤਾਂ ਲੇਟ ਆਉਣਾ ਸੀ।
ਪੰਕਜ - ਤੈਨੂੰ ਫੋਨ ਕਿੱਤਾ ਸੀ ਪਰ ਸ਼ਾਇਦ ਓਦੋਂ ਤੂੰ ਆਪਣੇ ਸਹੁਰੇ ਥੱਲੇ ਪਈ ਸਾਂ।
ਮਨੋਹਰ - ਤੇਰਾ ਫੋਨ ਮੈਂ ਹੀ ਰੂਚੀ ਦੇ ਹੱਥੋਂ ਫੜਕੇ ਪਰਾਂ ਰੱਖਿਆ ਸੀ। ਰੂਚੀ ਇਧਰ ਆ।
ਰੂਚੀ ਆਪਣੀ ਸ਼ਾਤੀ ਨੂੰ ਕੱਪੜੇ ਨਾਲ ਢੱਕਕੇ ਬੂਹੇ ਵੱਲ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਜਿਥੇ ਕਮਰੇ ਦੇ ਬਾਹਰ ਪੰਕਜ ਖੜਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਤੇ ਕਮਰੇ ਦੇ ਅੰਦਰ ਮਨੋਹਰ। ਰੂਚੀ ਜਦੋਂ ਮਨੋਹਰ ਕੋਲ ਪਹੁੰਚਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਮਨੋਹਰ, ਪੰਕਜ ਵੱਲ ਵੇਖਦਾ ਹੋਇਆ ਰੂਚੀ ਦੀ ਸ਼ਾਤੀ ਤੋਂ ਕੱਪੜਾ ਲਾਕੇ ਉਸਦੇ ਮੰਮੇ ਚੂਸਣ ਲੱਗ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਮਨੋਹਰ ਆਪਣੀ ਜਬਾਨ ਨਾਲ ਪੂਰਾ ਥੁੱਕ ਲਾ ਲਾ ਕੇ ਪੋਲਾ ਪੋਲਾ ਰੂਚੀ ਦੇ ਮੰਮੀਆਂ ਤੇ ਜੀਬ ਮਾਰਨ ਲੱਗ ਪੈਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਪੰਕਜ ਤੇ ਰੂਚੀ ਇਕ ਦੂਸਰੇ ਵੱਲ ਦੇਖਣ ਦਏ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਰੂਚੀ ਦੀਆਂ ਵਿਚੇ ਸਿਸਕੀਆਂ ਵੀ ਨਿਕਲਣ ਦਇਆ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਰੂਚੀ ਆਪਣੇ ਸਹੁਰੇ ਦਾ ਸਿਰ ਫੜਕੇ ਆਪਣੇ ਮੰਮੇ ਰੀਜਾਂ ਨਾਲ ਚਟਵਾ ਰਹੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।
ਰੂਚੀ - ਵੇਖਦਾ ਕਿ ਆ ਬੱਟਰ-ਬੱਟਰ। ਚੰਗਾ ਹੋਇਆ ਅੱਜ ਤੂੰ ਪਹਿਲਾ ਆਗਿਆ, ਆਪਣੇ ਡੈਡੀ ਦੇ ਕਮਰੇ ਚੋਂ ਤੇਲ ਲੈਕੇ ਆ।
ਮਨੋਹਰ ਪੰਕਜ ਵੱਲ ਹੱਸਦਾ ਹੱਸਦਾ ਉਸਨੂੰ ਤੇਲ ਲਿਆਉਣ ਲਈ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਪੰਕਜ ਸ਼ਰਮਿੰਦਗੀ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦਾ ਹੋਇਆ ਆਪਣੇ ਡੈਡੀ ਦੇ ਕਮਰੇ ਵੱਲ ਤੇਲ ਲੈਣ ਲਈ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਪਹੁੰਚਦੇ ਸਾਰ ਹੈ ਉਹ ਤੇਲ ਫੱਡਣ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਤੇ ਬਾਹਰੋਂ ਉਸਨੂੰ ਰੂਚੀ ਦੇ ਹਸਨ ਦੀ ਅਵਾਜ਼ ਆਉਂਦੀ ਹੈ। ਮਨੋਹਰ ਰੂਚੀ ਦੀ ਬੁੰਡ ਤੇ ਜ਼ੋਰ ਜ਼ੋਰ ਦੀ ਚਪੇੜਾਂ ਮਾਰ ਰਿਹਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਤੇਲ ਫੜਕੇ ਪੰਕਜ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵੱਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਰੂਚੀ - ਤੇਲ ਮੇਰੇ ਹੱਥ ਤੇ ਪਾ।
ਪੰਕਜ ਮੂੰਹ ਠਾਂ ਕਰਕੇ ਰੂਚੀ ਦੇ ਹੱਥ ਤੇ ਤੇਲ ਪਾਉਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਰੂਚੀ ਆਪਣੇ ਸਹੁਰੇ ਦੇ ਲਨ ਨੂੰ ਮਲਣ ਲੱਗ ਪੈਂਦੀ ਹੈ। ਰੂਚੀ ਪੰਕਜ ਵੱਲ ਵੇਖਦੀ ਵੇਖਦੀ ਆਪਣੇ ਸਹੁਰੇ ਦੇ ਲਨ ਨੂੰ ਬੜਾ ਤੇਜ਼ ਤੇਜ਼ ਅੱਗੇ ਪਿੱਛੇ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪੈਂਦੀ ਹੈ।
ਰੂਚੀ - ਵੇਖ ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਤਾਂ ਕੋਸ਼ ਹੋਣਾ ਨੀ ਆ। ਇਸਤੋਂ ਚੰਗਾ ਮੈਂ ਬਾਹਰ ਮੂੰਹ ਮਾਰਾਂ, ਆਪਾਂ ਗੱਲ ਘਰ ਵਿਚ ਹੀ ਰੱਖ ਕੇ ਸਾਰਾ ਕੋਸ਼ ਕਰ ਲੈਣੇ ਆਂ।
ਪੰਕਜ - ਕੀ ਨੀ ਹੋਣਾ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ?
ਮਨੋਹਰ - ਬੱਚਾ! ਵੇਖ ਕਾਕਾ ਜਨਾਨੀ ਤੇ ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਸਾਂਭੀ ਨੀ ਜਾਣੀ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਤੂੰ ਬੱਚਾ ਇਸਦੇ ਅੰਦਰ ਪਾ ਸਕਦਾ ਵਾਂ। ਮੇਰੀ ਸਲਾਹ ਮੰਨੇ ਤਾਂ ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਜਨਾਨੀ ਵੀ ਖੁਸ਼ ਕਾਰਦੁ ਤੇ ਇਸਨੂੰ ਪ੍ਰੇਗਨੈਂਟ ਵੀ ਕਰਦੁ। ਨਾਲੇ ਅੱਜ ਤੇ ਤੂੰ ਇਥੇ ਹੇਗਾ ਈ ਆ ਤੈਨੂੰ
ਮਨੋਹਰ - ਆਹ ਸਾਲੀਏ ਤੇਰੀ ਮੁਸ਼ਕੀ ਫੁੱਦੀ ਨੇ ਮੇਰਾ ਲੰਨ ਹੜਾਤਾ ਵਾ। ਤੇਰੇ ਬੁੱਲਾਂ ਦਾ ਥੁੱਕ ਹਜੇ ਤੱਕ ਮੇਰੇ ਲੱਨ ਤੇ ਲੱਗਾ ਵਾ।
ਰੂਚੀ - ਹੁਣ ਚੋਦ ਵੀ ਦੇ। ਤੇਰੇ ਖੱਸੀ ਮੁੰਡੇ ਦੀ ਲੂਲੀ ਮਗਰ ਲੈ ਲੈ ਕੇ ਈ ਹੁਣ ਮੈਂ ਥੱਕਗੀ ਵਾਂ। ਬਾਂਦਰ ਜਾ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾ ਹੀ ਖਤਮ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਵਾ।
ਪੰਕਜ ਇਹ ਗੱਲ ਸੁਣਕੇ ਹੈਰਾਨ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਉਦਰੋ ਮਨੋਹਰ ਰੂਚੀ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਚ ਅੱਖਾਂ ਪਾਕੇ ਹਵਸੀ ਨਿਗਾਹ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਲੱਨ ਤੇ ਤੇਲ ਲਾਉਣ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਪਰ ਉਸਨੂੰ ਯਾਦ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਤੇਲ ਉਸਦੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਹੀ ਰਹਿ ਗਿਆ ਹੈ।
ਮਨੋਹਰ - ਉਹੋ ਤੇਲ ਤਾ ਮੇਰੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਹੀ ਰਹਿ ਗਿਆ ਵਾ। ਰੁਕ ਮੈਂ ਤੇਲ ਲੈਕੇ ਆਉਣਾ ਵਾ, ਓਹਨਾ ਚਿਰ ਤੂੰ ਆਪਣੇ ਬਿਸਤਰ ਤੋਂ ਆ ਕੰਬਲ ਪਰਾਂ ਕੁਰਸੀ ਤੇ ਰੱਖਦੇ। ਆਕੇ ਤੈਨੂੰ ਵਹਿਣਾ ਮੈਂ।
ਇਹ ਗੱਲ ਸੁਣਕੇ ਰੂਚੀ ਆਪਣੇ ਦੰਦਾਂ ਥੱਲੇ ਬੁੱਲ ਰੱਖ ਕੇ ਹਵਸ ਭੱਰੀ ਨਿਗਾਹ ਨਾਲ ਹਸਨ ਲੱਗ ਲੱਗ ਪਈ। ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਰੂਚੀ ਨੂੰ ਕਦੇ ਇਕ ਅਸਲੀ ਮਰਦ ਨੇ ਕੋਈ ਆਰਡਰ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾ ਹੁੰਦਾ। ਰੂਚੀ ਆਪਣੇ ਸਹੁਰੇ ਦੀ ਮਰਦਾਨੀ ਅਵਾਜ਼ ਸੁਣਕੇ ਥਲੀਓਂ ਗਿੱਲੀ ਤੇ ਰੰਡੀਆਂ ਵਾਂਗ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਮਨੋਹਰ ਹਜੇ ਕਮਰੇ ਦਾ ਬੂਹਾ ਖੋਲ੍ਹਦਾ ਹੀ ਹੈ ਤੇ ਅੱਗੇ ਪੰਕਜ ਖੜਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਰੂਚੀ ਦੀ ਨਾਲੇ ਹੀ ਚੀਕ ਨਿਕਲ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਤੇ ਉਹ ਆਪਣੇ ਆਪ ਜੇ ਜਿਸਮ ਨੂੰ ਕੱਪੜੇ ਨਾਲ ਢੱਕ ਲੈਂਦੀ ਹੈ। ਮਨੋਹਰ ਇਸ ਵਕਤ ਆਪਣੇ ਮੁੰਡੇ ਸਾਮਣੇ ਨੰਗਾ ਹੀ ਖਲੋਤਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
ਰੂਚੀ - ਪੰਕਜ ਤੁਸੀਂ!!! ਤੁਸੀਂ ਤਾਂ ਲੇਟ ਆਉਣਾ ਸੀ।
ਪੰਕਜ - ਤੈਨੂੰ ਫੋਨ ਕਿੱਤਾ ਸੀ ਪਰ ਸ਼ਾਇਦ ਓਦੋਂ ਤੂੰ ਆਪਣੇ ਸਹੁਰੇ ਥੱਲੇ ਪਈ ਸਾਂ।
ਮਨੋਹਰ - ਤੇਰਾ ਫੋਨ ਮੈਂ ਹੀ ਰੂਚੀ ਦੇ ਹੱਥੋਂ ਫੜਕੇ ਪਰਾਂ ਰੱਖਿਆ ਸੀ। ਰੂਚੀ ਇਧਰ ਆ।
ਰੂਚੀ ਆਪਣੀ ਸ਼ਾਤੀ ਨੂੰ ਕੱਪੜੇ ਨਾਲ ਢੱਕਕੇ ਬੂਹੇ ਵੱਲ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਜਿਥੇ ਕਮਰੇ ਦੇ ਬਾਹਰ ਪੰਕਜ ਖੜਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਤੇ ਕਮਰੇ ਦੇ ਅੰਦਰ ਮਨੋਹਰ। ਰੂਚੀ ਜਦੋਂ ਮਨੋਹਰ ਕੋਲ ਪਹੁੰਚਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਮਨੋਹਰ, ਪੰਕਜ ਵੱਲ ਵੇਖਦਾ ਹੋਇਆ ਰੂਚੀ ਦੀ ਸ਼ਾਤੀ ਤੋਂ ਕੱਪੜਾ ਲਾਕੇ ਉਸਦੇ ਮੰਮੇ ਚੂਸਣ ਲੱਗ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਮਨੋਹਰ ਆਪਣੀ ਜਬਾਨ ਨਾਲ ਪੂਰਾ ਥੁੱਕ ਲਾ ਲਾ ਕੇ ਪੋਲਾ ਪੋਲਾ ਰੂਚੀ ਦੇ ਮੰਮੀਆਂ ਤੇ ਜੀਬ ਮਾਰਨ ਲੱਗ ਪੈਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਪੰਕਜ ਤੇ ਰੂਚੀ ਇਕ ਦੂਸਰੇ ਵੱਲ ਦੇਖਣ ਦਏ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਰੂਚੀ ਦੀਆਂ ਵਿਚੇ ਸਿਸਕੀਆਂ ਵੀ ਨਿਕਲਣ ਦਇਆ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਰੂਚੀ ਆਪਣੇ ਸਹੁਰੇ ਦਾ ਸਿਰ ਫੜਕੇ ਆਪਣੇ ਮੰਮੇ ਰੀਜਾਂ ਨਾਲ ਚਟਵਾ ਰਹੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।
ਰੂਚੀ - ਵੇਖਦਾ ਕਿ ਆ ਬੱਟਰ-ਬੱਟਰ। ਚੰਗਾ ਹੋਇਆ ਅੱਜ ਤੂੰ ਪਹਿਲਾ ਆਗਿਆ, ਆਪਣੇ ਡੈਡੀ ਦੇ ਕਮਰੇ ਚੋਂ ਤੇਲ ਲੈਕੇ ਆ।
ਮਨੋਹਰ ਪੰਕਜ ਵੱਲ ਹੱਸਦਾ ਹੱਸਦਾ ਉਸਨੂੰ ਤੇਲ ਲਿਆਉਣ ਲਈ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਪੰਕਜ ਸ਼ਰਮਿੰਦਗੀ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦਾ ਹੋਇਆ ਆਪਣੇ ਡੈਡੀ ਦੇ ਕਮਰੇ ਵੱਲ ਤੇਲ ਲੈਣ ਲਈ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਪਹੁੰਚਦੇ ਸਾਰ ਹੈ ਉਹ ਤੇਲ ਫੱਡਣ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਤੇ ਬਾਹਰੋਂ ਉਸਨੂੰ ਰੂਚੀ ਦੇ ਹਸਨ ਦੀ ਅਵਾਜ਼ ਆਉਂਦੀ ਹੈ। ਮਨੋਹਰ ਰੂਚੀ ਦੀ ਬੁੰਡ ਤੇ ਜ਼ੋਰ ਜ਼ੋਰ ਦੀ ਚਪੇੜਾਂ ਮਾਰ ਰਿਹਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਤੇਲ ਫੜਕੇ ਪੰਕਜ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵੱਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਰੂਚੀ - ਤੇਲ ਮੇਰੇ ਹੱਥ ਤੇ ਪਾ।
ਪੰਕਜ ਮੂੰਹ ਠਾਂ ਕਰਕੇ ਰੂਚੀ ਦੇ ਹੱਥ ਤੇ ਤੇਲ ਪਾਉਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਰੂਚੀ ਆਪਣੇ ਸਹੁਰੇ ਦੇ ਲਨ ਨੂੰ ਮਲਣ ਲੱਗ ਪੈਂਦੀ ਹੈ। ਰੂਚੀ ਪੰਕਜ ਵੱਲ ਵੇਖਦੀ ਵੇਖਦੀ ਆਪਣੇ ਸਹੁਰੇ ਦੇ ਲਨ ਨੂੰ ਬੜਾ ਤੇਜ਼ ਤੇਜ਼ ਅੱਗੇ ਪਿੱਛੇ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪੈਂਦੀ ਹੈ।
ਰੂਚੀ - ਵੇਖ ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਤਾਂ ਕੋਸ਼ ਹੋਣਾ ਨੀ ਆ। ਇਸਤੋਂ ਚੰਗਾ ਮੈਂ ਬਾਹਰ ਮੂੰਹ ਮਾਰਾਂ, ਆਪਾਂ ਗੱਲ ਘਰ ਵਿਚ ਹੀ ਰੱਖ ਕੇ ਸਾਰਾ ਕੋਸ਼ ਕਰ ਲੈਣੇ ਆਂ।
ਪੰਕਜ - ਕੀ ਨੀ ਹੋਣਾ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ?
ਮਨੋਹਰ - ਬੱਚਾ! ਵੇਖ ਕਾਕਾ ਜਨਾਨੀ ਤੇ ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਸਾਂਭੀ ਨੀ ਜਾਣੀ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਤੂੰ ਬੱਚਾ ਇਸਦੇ ਅੰਦਰ ਪਾ ਸਕਦਾ ਵਾਂ। ਮੇਰੀ ਸਲਾਹ ਮੰਨੇ ਤਾਂ ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਜਨਾਨੀ ਵੀ ਖੁਸ਼ ਕਾਰਦੁ ਤੇ ਇਸਨੂੰ ਪ੍ਰੇਗਨੈਂਟ ਵੀ ਕਰਦੁ। ਨਾਲੇ ਅੱਜ ਤੇ ਤੂੰ ਇਥੇ ਹੇਗਾ ਈ ਆ ਤੈਨੂੰ
Munda maana da
Member
- 255
- 177
- 58
Deepgill1313
😘😘
- 3,063
- 1,519
- 158
