Incest Meriyan nikkian nikkian incest kahanian

[manikmittalme07]

1. Bhaina dara chhaddi e
PART 1 PART 2 PART 3 PART 4 PART 5 PART 6 PART 7 PART 8
PART 9 PART 10 PART 11 PART 12 PART 13 PART 14 PART 15 PART 16 PART 17

 

[Amanpreet Sarliwala]

KARO START JANE

 

[manikmittalme07]

DOSTO MAIN TUHADI SEVA VICH IKK WARI FER HAZIR HAAN. IS VICH NIKKIAN NIKKIAN KAHANIYAN LAI KE AWANGA. EHDE VICH 10-15 EPISODE WALIYAN CHHOTIYAN KAHANIYAN HONGIAN. KUCHH FUDDU TE KUJH VADHIYA VI HONGIAN. PAR EH SABH INCEST KAHANIYAN HONGIYAN. SO JE KISE NU RISHTEYAN CH SEX WALI STORIES TO ELERGY HAI TAAN PADHAN DI JARURAT NAHI HAI JI. IS KAHANI CH NAAM, PLACES TE JAGAH DE NAAM POORI TARAH MERE DIMAG DI UPAJ NE. KISE NAAL VI KISE TARAN VI ISDA KOI TALLUK NAHI HAI. BASS TUSI ENJOY KARO EHNA FUDDU JEHIAN KAHANIAN NU.

 

[manikmittalme07]

1. Bhaina dara chhaddi e​

DOSTO EH PEHLI KAHANI HAI. TE KISE VI COMMUNITY YA INSAAN DA DIL DUKHAUN DA MERA KOI IRADA NAHI HAI. KYUNKI EH KAHANI SIRF MANORANJAN LAYI HAI. SO MAZE LAO BASS.​

​

Part-1​

ਇੱਕ ਵਾਰ ਦੀ ਗੱਲ ਆ, ਇੱਕ ਛੋਟਿਆਲੇ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਸ਼ਰਨਜੀਤ ਨਾਂ ਦਾ ਮੁੰਡਾ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ। ਉਹ ਆਪਣੀ ਛੋਟੀ ਭੈਣ ਪ੍ਰਭਲੀਨ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਸੀ, ਪਰ ਉਸਦਾ ਪਿਆਰ ਵੀ ਕਿੰਨਾ ਅਜੀਬ ਸੀ! ਜਦੋਂ ਵੀ ਪ੍ਰਭਲੀਨ ਘਰ ਆਉਂਦੀ, ਸ਼ਰਨਜੀਤ ਚੁੱਪ-ਚੁਪੀਤੇ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਪਿੱਛੇ ਲੁਕ ਜਾਂਦਾ।

ਉਸ ਦਿਨ ਵੀ ਅਜਿਹਾ ਹੀ ਹੋਇਆ। ਪ੍ਰਭਲੀਨ ਕਾਲਜ ਤੋਂ ਥੱਕ-ਹਾਰ ਕੇ ਘਰ ਆਈ। ਬੈਗ ਹੱਥ ਵਿੱਡ ਕੇ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਖੋਲ੍ਹਿਆ ਤੇ ਅੰਦਰ ਵੜੀ। ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਉਹ ਅੰਦਰ ਪੈਰ ਰੱਖਿਆ, ਪਿੱਛੋਂ ਕੋਈ ਭੋਗ ਪੈ ਗਿਆ। ਦੋ ਮਜ਼ਬੂਤ ਬਾਹਾਂ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਕੱਸ ਕੇ ਜੱਫੀ ਪਾ ਲਈ।

“ਆਆਆਈਈਈ!” ਪ੍ਰਭਲੀਨ ਚੀਕੀ, “ਕੌਣ ਆ ਇਹ? ਛੱਡ ਮੈਨੂੰ!”

ਪਰ ਉਹ ਬਾਹਵਾਂ ਨੇ ਨਹੀਂ ਛੱਖੀਆਂ। ਬਲਕਿ ਹੋਰ ਕੱਸੀਆਂ। ਫਿਰ ਇੱਕ ਜਾਣੀ-ਪਛਾਣੀ ਹੱਸੀ ਗੂੰਜੀ।

“ਭੈਣੇ, ਡਰ ਛੱਡੀ ਏ…!”

ਪ੍ਰਭਲੀਨ ਨੇ ਗੁੱਸੇ ਵਿੱਚ ਮੂੰਹ ਮੋੜਿਆ ਤੇ ਆਪਣੇ ਵੱਡੇ ਵੀਰ ਨੂੰ ਵੇਖਿਆ। ਸ਼ਰਨਜੀਤ ਖਿੜਖਿੜਾ ਕੇ ਹੱਸ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਜਿਵੇਂ ਕੁਝ ਕੀਤਾ ਹੀ ਨਾ ਹੋਵੇ।

“ਤੂੰ ਫਿਰ?!” ਪ੍ਰਭਲੀਨ ਨੇ ਬੈਗ ਉਸ ਵੱਲ ਸੁੱਟਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ, “ਹਰ ਵਾਰ ਇਹੀ ਡਰਾਉਣਾ? ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਹੱਥੋਂ ਮਰ ਜਾਵਾਂਗੀ ਇੱਕ ਦਿਨ!”

ਸ਼ਰਨਜੀਤ ਨੇ ਹੱਸਦਿਆਂ ਹੋਇਆਂ ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਦੇ ਸਿਰ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰਿਆ। “ਅਰੇ ਪਗਲੀ, ਇਹ ਤਾਂ ਮੇਰਾ ਪਿਆਰ ਆ। ਤੈਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਰੋਕ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ ਖੁਦ ਨੂੰ। ਤੂੰ ਤਾਂ ਜਾਣਦੀ ਏ… ਭੈਣੇ, ਡਰ ਛੱਡੀ ਏ!”

ਪ੍ਰਭਲੀਨ ਨੇ ਗੁੱਸੇ ਵਿੱਚ ਮੂੰਹ ਫੁਲਾ ਲਿਆ। “ਪਿਆਰ?! ਇਹ ਤੇਰਾ ਪਿਆਰ ਇੱਕ ਦਿਨ ਮੈਨੂੰ ਹਾਰਟ ਅਟੈਕ ਦੇ ਦੇਵੇਗਾ! ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਦੱਸਦੀ ਆ, ਅੱਜ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਜੇ ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ ਅਜਿਹਾ ਡਰਾਇਆ ਨਾ, ਤਾਂ ਮੈਂ ਮੰਮੀ ਨੂੰ ਕਹਿ ਦਿਆਂਗੀ ਕਿ ਤੂੰ ਰਾਤ ਨੂੰ ਚੁੱਪ-ਚੁਪੀਤੇ ਬਾਹਰ ਜਾਂਦਾ ਏ!”

ਗਾ!”

ਸ਼ਰਨਜੀਤ ਦੀ ਹੱਸੀ ਇੱਕਦਮ ਗਾਇਬ। “ਅਰੇ ਨਹੀਂ ਨਹੀਂ! ਉਹ ਗੱਲ ਨਾ ਚੁੱਕੀਂ! ਠੀਕ ਆ, ਪੱਕਾ ਪ੍ਰਾਮਿਸ, ਅੱਜ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਨਹੀਂ ਡਰਾਵਾਂਗਾ।”

ਪ੍ਰਭਲੀਨ ਨੇ ਸੰਤੁਸ਼ਟੀ ਨਾਲ ਸਿਰ ਹਿਲਾਇਆ ਤੇ ਬੈਗ ਚੁੱਕ ਕੇ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵੱਲ ਤੁਰ ਪਈ। ਪਰ ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਉਹ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਵੜੀ, ਉਸਨੂੰ ਲੱਗਾ ਜਿਵੇਂ ਕੋਈ ਉਸਦੇ ਪਿੱਛੇ-ਪਿੱਛੇ ਆ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ।

“ਭੈਣੇ… ਡਰ ਛੱਡੀ ਏ…!” ਫਿਰ ਉਹੀ ਅਵਾਜ਼।

“ਸ਼ਰਨਜੀਤਤਤਤਤਤ!!!!” ਪੂਰੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਭਲੀਨ ਦੀ ਚੀਕ ਗੂੰਜ ਗਈ।

ਸ਼ਰਨਜੀਤ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਪਿੱਛੇੋਂ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲਿਆ, ਹੱਸਦ ਵੱਧ ਖਿੜਖਿੜਾ ਕੇ ਹੱਸ ਰਿਹਾ ਸੀ।

ਭੈਣ-ਭਰਾ ਦਾ ਪਿਆਰ ਵੀ ਕਿੰਨਾ ਅਜੀਬ ਹੁੰਦਾ ਏ… ਡਰਾਉਣਾ, ਚਿੜਾਉਣਾ, ਫਿਰ ਮਨਾਉਣਾ। ਪਰ ਉਹ ਪਿਆਰ ਤਾਂ ਸੱਚਾ ਹੀ ਹੁੰਦਾ ਏ।

 

[manikmittalme07]

Part-2​

ਸ਼ਰਨਜੀਤ ਦਾ ਦਿਲ ਤਾਂ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਵੀ ਨਹੀਂ ਮੰਨਦਾ ਸੀ। ਉਹ ਤਾਂ ਬੱਸ ਡਰਾਉਣ ਦਾ ਸ਼ੌਕੀਨ ਸੀ। ਜਿੰਨਾ ਵੱਡਾ ਚੀਕਣ ਵਾਲਾ ਹੁੰਦਾ, ਓਨੀ ਵੱਧ ਖੁਸ਼ੀ ਉਸਨੂੰ ਮਿਲਦੀ।

ਇੱਕ ਦਿਨ ਉਸਦੇ ਚਾਚੇ ਦੀ ਧੀ ਹਰਸਿਮਰਨ ਆਈ। ਹਰਸਿਮਰਨ ਬੜੀ ਸੋਹਣੀ ਤੇ ਸ਼ਰਮੀਲੀ ਕੁੜੀ ਸੀ। ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਉਹ ਲੰਮੇ ਸਮੇਂ ਬਾਅਦ ਆਈ ਸੀ, ਤਾਂ ਸਾਰਾ ਘਰ ਖੁਸ਼ ਸੀ। ਪ੍ਰਭਲੀਨ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਗਲੇ ਲਾਇਆ, ਮੰਮੀ ਨੇ ਮਿਠਾਈ ਬਣਾਈ, ਪਰ ਸ਼ਰਨਜੀਤ… ਉਹ ਤਾਂ ਚੁੱਪ-ਚੁਪੀਤੇ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਪਿੱਛੇ ਲੁੱਕ ਗਿਆ।

ਹਰਸਿਮਰਨ ਆਪਣਾ ਸਾਮਾਨ ਰੱਖ ਕੇ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲੀ ਤਾਂ…
“ਭੂਊਊਊਊਊਊਊ!!!!”

ਸ਼ਰਨਜੀਤ ਨੇ ਦੋਵੇਂ ਹੱਥ ਫੈਂਵੇਂ ਖੋਲ੍ਹ ਕੇ ਉਸ ਉੱਤੇ ਝਪਟਿਆ।

“ਆਆਆਆਈਈਈਈ!!!!”
ਹਰਸਿਮਰਨ ਦੀ ਚੀਕ ਏਨੀ ਤੇਜ਼ ਸੀ ਕਿ ਛੱਤ ਵਾਲਾ ਪੰਖਾ ਵੀ ਹਿੱਲ ਗਿਆ। ਉਹ ਪਿੱਛੇ ਹਟੀ ਤੇ ਉਸਦਾ ਪੈਰ ਫਿਸਲ ਗਿਆ। ਸ਼ਰਨਜੀਤ ਨੇ ਤੁਰੰਤ ਫੜ ਲਿਆ, ਪਰ ਹਰਸਿਮਰਨ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਹੁਣ ਡਰ ਨਾਵਾਂ ਨਾਲੋਂ ਗੁੱਸਾ ਵੱਧ ਸੀ।

“ਵੀਰੇ!!! ਤੁਸੀਂ ਏਹੀ ਤਰੀਕਾ ਏ ਪਿਆਰ ਦਿਖਾਉਣ ਦਾ?!”
ਉਸਨੇ ਗੁੱਸੇ ਵਿੱਚ ਉਸਦੇ ਗੱਲ੍ਹਾਂ ਲਾਲ ਹੋ ਗਏ। “ਪ੍ਰਭਲੀਨ ਨੂੰ ਵੀ ਤੁਸੀਂ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਏਵੇਂ ਹੀ ਡਰਾਉਂਦੇ ਹੋ ਨਾ??”

ਸ਼ਰਨਜੀਤ ਹੱਸਦਾ ਹੋਇਆ, “ਅਰੇ ਸਿਮਰਨੇ, ਭੈਣੇ ਡਰ ਛੱਡੀ ਏ…!”

“ਨਹੀਂ ਵੀਰੇ! ਏਹਨੂੰ ਡਰ ਨਹੀਂ, ਦਿਲ ਦਾ ਦੌਰਾ ਕਹਿੰਦੇ ਆ!” ਹਰਸਿਮਰਨ ਨੇ ਗੁੱਸੇ ਵਿੱਚ ਹੱਥ ਰੱਖ ਲਿਆ ਛਾਤੀ ਤੇ। “ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਦੱਸਦੀ ਆ, ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਫਿਰ ਕਦੇ ਮੈਨੂੰ ਜਾਂ ਪ੍ਰਭਲੀਨ ਨੂੰ ਏਵੇਂ ਡਰਾਇਆ ਤਾਂ… ਤਾਂ ਮੈਂ ਚਾਚਾ ਜੀ ਨੂੰ ਕਹਿ ਦਿਆਂਗੀ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਰਾਤ ਨੂੰ ਬਾਈਕ ਤੇ ਕਿੱਥੇ-ਕਿੱਥੇ ਘੁੰਮਦੇ ਓ!”

ਸ਼ਰਨਜੀਤ ਦਾ ਚਿਹਰਾ ਇੱਕਦਮ ਪੀਲਾ। “ਅਰੇ ਨਹੀਂ-ਨਹੀਂ! ਓਹ ਗੱਲ ਨਾ ਕੱਢੋ ਯਾਰ! ਠੀਕ ਆ, ਪੱਕਾ ਵਾਅਦਾ, ਹੁਣ ਨਹੀਂ ਡਰਾਵਾਂਗਾ।”

ਉਸੇ ਵੇਲੇ ਪ੍ਰਭਲੀਨ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚੋਂ ਨਿਕਲੀ ਤੇ ਸਭ ਕੁਝ ਸੁਣ ਲਿਆ। ਉਸਨੇ ਹਰਸਿਮਰਨ ਵੱਲ ਵੇਖ ਕੇ ਮੁਸਕਰਾਇਆ, “ਸਿਮਰਨ ਦੀਏ, ਤੂੰ ਤਾਂ ਮੇਰੀ ਹੀਰੋ ਬਣ ਗਈ! ਇਹਨੂੰ ਤਾਂ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਰੋਕ ਸਕਿਆ ਸੀ।”

ਹਰਸਿਮਰਨ ਨੇ ਪ੍ਰਭਲੀਨ ਨੂੰ ਅੱਖ ਮਾਰੀ, “ਹੁਣ ਦੋ-ਦੋ ਭੈਣਾਂ ਇੱਕਠੀਆਂ ਆ, ਵੇਖੀਂ ਕਿੱਵੇਂ ਇਹਨੂੰ ਸੁਧਾਰਦੇ ਆ।”

ਸ਼ਰਨਜੀਤ ਨੇ ਦੋਵਾਂ ਵੱਲ ਵੇਖ ਕੇ ਹੱਥ ਜੋੜ ਲਏ, “ਬੱਸ ਕਰੋ ਯਾਰੋ… ਮੈਂ ਤਾਂ ਹੁਣ ਸਿੱਧਾ ਸਾਧੁ ਬਣ ਜਾਵਾਂਗਾ!”

ਪਰ ਦੋਵੇਂ ਕੁੜੀਆਂ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਹੱਸ ਪਈਆਂ।
ਕਿਉਂਕਿ ਦੋਵਾਂ ਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ…
ਸ਼ਰਨਜੀਤ ਦਾ ਦਿਲ ਤਾਂ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਮੰਨਣ ਵਾਲਾ!

 

[manikmittalme07]

Part-3​

ਕੁਝ ਕੁ ਦਿਨ ਬਾਅਦ ਸ਼ਰਨਜੀਤ ਦੀ ਮਾਸੀ ਦੀ ਧੀ ਸਮਰਜੋਤ (ਸਮਰ) ਆਈ। ਸਮਰ ਬੜੀ ਹੱਸਮੁੱਖ ਤੇ ਥੋੜ੍ਹੀ ਬੇਸ਼ਰਮ ਵੀ ਸੀ। ਉਹ ਤੇ ਸ਼ਰਨਜੀਤ ਬਚਪਨ ਤੋਂ ਇੱਕ-ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਚਿੜਾਉਂਦੇ-ਚੜ੍ਹਾਉਂਦੇ ਸੀ।

ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਸਮਰ ਘਰ ਆ ਕੇ ਆਪਣਾ ਬੈਗ ਰੱਖਣ ਲੱਗੀ, ਸ਼ਰਨਜੀਤ ਨੇ ਫਿਰ ਆਪਣਾ ਪੁਰਾਣਾ ਖੇਡ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ। ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਪਿੱਛੇ ਲੁੱਕ ਕੇ ਉਸ ਨੇ ਇੱਕਦਮ ਝਪਟ ਮਾਰੀ ਤੇ ਸਮਰ ਨੂੰ ਪਿੱਠੋਂ ਕੱਸ ਕੇ ਜੱਫੀ ਪਾ ਲਈ।

“ਆਆਆਈਈ!” ਸਮਰ ਚੌਂਕੀ, ਪਰ ਡਰੀ ਨਹੀਂ। ਉਲਟਾ ਹੱਸ ਕੇ ਪਿੱਛੇ ਮੁੜੀ ਤੇ ਬੋਲੀ,
“ਕੌਣ…? ਕਿਤੇ ਅਮਨ ਤਾਂ ਨਹੀਂ?”

ਸ਼ਰਨਜੀਤ ਦਾ ਦਿਲ ਇੱਕਦਮ ਟੁੱਟ ਗਿਆ। ਅਮਨ ਉਸ ਦਾ ਕਾਲਜ ਦਾ ਦੋਸਤ ਸੀ, ਜਿਸ ਬਾਰੇ ਸਮਰ ਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਉਸ ਨੂੰ ਲਾਈਨ ਚੜ੍ਹਦਾ ਸੀ।

“ਭੈਣੇ… ਮੈਂ ਤਾਂ ਸ਼ਰਨ ਆਂ!” ਉਸ ਨੇ ਉਦਾਸ ਹੋ ਕੇ ਕਿਹਾ।

ਸਮਰ ਨੇ ਠੋਕ ਕੇ ਹੱਸਦਿਆਂ ਕਿਹਾ, “ਅੱਛਾ, ਤੂੰ ਤਾਂ ਸ਼ਰਨ ਏ! ਮੈਂ ਸੋਚਿਆ ਸੀ ਅਮਨ ਆ ਗਿਆ। ਉਹ ਵੀ ਮੈਨੂੰ ਏਵੇਂ ਹੀ ਡਰਾਉਂਦਾ ਸੀ… ਬੱਸ ਥੋੜ੍ਹਾ ਹੋਰ ਅੱਗੇ ਵਧ ਜਾਂਦਾ ਸੀ।”

ਸ਼ਰਨਜੀਤ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਚੌੜੀਆਂ ਹੋ ਗਈਆਂ। “ਕੀ ਮਤਲਬ? ਉਸ ਨੇ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਕੁਝ…?”

ਸਮਰ ਨੇ ਸ਼ਰਮਾਬੀ ਅੰਦਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਮੁਸਕਰਾ ਕੇ ਕਿਹਾ, “ਨਹੀਂ ਯਾਰ… ਬੱਸ ਇੱਕ-ਦੋ ਵਾਰ ਚੁੱਪ-ਚੁਪੀਤੇ kiss ਕਰ ਲਈ ਸੀ। ਵੱਡੀ ਗੱਲ ਨਹੀਂ।”

ਸ਼ਰਨਜੀਤ ਦੇ ਅੰਦਰ ਕੁਝ ਅਜੀਬ ਸਾ ਜਲਣ ਤੇ ਗੁੱਸਾ ਆਇਆ । ਉਸ ਨੇ ਅੱਖਾਂ ਸੌੜੀਆਂ ਕਰ ਕੇ ਕਿਹਾ,
“ਅੱਛਾ…? ਤਾਂ ਫਿਰ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਵੀ kiss ਕਰ। ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਮੈਂ ਮਾਸੀ ਨੂੰ (ਭਾਵ ਤੇਰੀ ਮੰਮੀ ਨੂੰ) ਦੱਸ ਦਿਆਂਗਾ ਕਿ ਤੂੰ ਅਮਨ ਨਾਲ ਕੀ-ਕੀ ਕਰਿਆ।”

ਸਮਰ ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ਹੱਸੀ, ਫਿਰ ਨਜ਼ਰਾਂ ਝੁਕਾ ਕੇ ਬੋਲੀ, “ਠੀਕ ਆ ਵੀਰੇ… ਤੈਨੂੰ kiss ਤਾਂ ਕਰ ਦਿੰਨੀ ਆ।”

ਉਹ ਅੱਗੇ ਵਧੀ ਤੇ ਸ਼ਰਨਜੀਤ ਦੇ ਗੱਲ੍ਹ ਤੇ ਇੱਕ ਲੰਮੀ, ਗਿੱਲੀ kiss ਕਰ ਦਿੱਤੀ। ਸ਼ਰਨਜੀਤ ਦਾ ਸਰੀਰ ਵਿੱਚ ਕਰੰਟ ਦੌੜ ਗਿਆ। ਉਸ ਨੇ ਵੀ ਪਿੱਠੋਂ ਹੱਥ ਫੇਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਹੱਥ ਸਮਰ ਦੇ ਮੁੰਮਿਆਂ ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਗਏ। ਸਮਰ ਨੇ ਵੀ ਉਸ ਨੂੰ ਰੋਕਿਆ ਨਹੀਂ, ਬਲਕਿ ਹੌਲੀ ਜਿਹੀ ਸਾਹ ਭਾਰੀ ਹੋਣ ਲੱਗ ਪਿਆ।

ਦੋਵੇਂ ਇੱਕ-ਦੂਜੇ ਵਿੱਚ ਗੁੰਮ ਹੋ ਗਏ। ਸ਼ਰਨਜੀਤ ਨੇ ਸਮਰ ਦੀ ਕਮੀਜ਼ ਉੱਤੇ ਚੜ੍ਹਾ ਦਿੱਤੀ, ਬਰਾ ਖੋਲ੍ਹ ਦਿੱਤੀ। ਸਮਰ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਹੁਣ ਡਰ ਨਹੀਂ, ਸਿਰਫ਼ ਭੁੱਖ ਸੀ। ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੀ ਪੈਂਟ ਦੀ zip ਖੋਲ੍ਹ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਸ਼ਰਨਜੀਤ ਦਾ ਹੱਥ ਆਪੇ ਆਪਣੀ ਪੈਂਟੀ ਵਿੱਚ ਵੜਾ ਦਿੱਤਾ।

“ਵੀਰੇ… ਅੱਜ ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ ਪੂਰਾ ਡਰਾ ਦੇ,” ਸਮਰ ਨੇ ਗਰਮ ਸਾਹ ਨਾਲ ਕਿਹਾ।

ਸ਼ਰਨਜੀਤ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਬੈੱਡ ਤੇ ਲਿਟਾ ਦਿੱਤਾ। ਕੱਪੜੇ ਇੱਕ-ਇੱਕ ਕਰ ਕੇ ਉਤਾਰਦਾ ਗਿਆ। ਜਦੋਂ ਸਮਰ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨੰਗੀ ਹੋ ਗਈ, ਸ਼ਰਨਜੀਤ ਨੇ ਉਸ ਦੀਆਂ ਟਾਂਗਾਂ ਫੈਲਾ ਕੇ ਆਪਣਾ ਮੋਟਾ ਲੰਨ ਉਸ ਦੀ ਗਿੱਲੀ ਫੁੱਡੀ ਵਿੱਚ ਧੱਕ ਦਿੱਤਾ।

“ਆਆਆਹਹਹ… ਵੀਰੇਏਏ…” ਸਮਰ ਦੀ ਚੀਕ ਨਿਕਲ ਗਈ, ਪਰ ਖੁਸ਼ੀ ਵਾਲੀ।

ਸ਼ਰਨਜੀਤ ਨੇ ਧੱਕੇ ਮਾਰਨੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੇ। ਹਰ ਧੱਕੇ ਨਾਲ ਸਮਰ ਦੇ ਮੁੰਮੇ ਉੱਛਲਦੇ। ਉਸ ਨੇ ਉਸ ਦੇ ਮੁੰਮੇ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਲੈ ਕੇ ਚੂਸਣੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੇ। ਸਮਰ ਦੇ ਨਹੁੰਆਂ ਹੇਠੋਂ ਪਸੀਨਾ ਚੋਣ ਲੱਗ ਪਿਆ, ਉਸ ਦੀ ਫੁੱਡੀ ਵਿੱਚੋਂ “ਚਿਪ-ਚਿਪ” ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਆ ਰਹੀ ਸੀ।

“ਵੀਰੇ… ਹੋਰ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ… ਅਮਨ ਵੀ ਏਨਾ ਜ਼ੋਰ ਨਹੀਂ ਮਾਰਦਾ ਸੀ…” ਸਮਰ ਨੇ ਤਾਅਨਾ ਮਾਰਿਆ।

ਸ਼ਰਨਜੀਤ ਨੂੰ ਹੁਣ ਜਲਣ ਤੇ ਜੋਸ਼ ਦੋਵੇਂ ਚੜ੍ਹ ਗਏ। ਉਸ ਨੇ ਸਮਰ ਨੂੰ ਘੋੜੀ ਬਣਾ ਕੇ ਪਿੱਛੋਂ ਧੱਕੇ ਮਾਰਨੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੇ। ਉਸ ਦੇ ਲੱਨ ਨਾਲ ਹਰ ਵਾਰ ਸਮਰ ਦੀ ਗਰਦਨ ਤੇ ਵਾਲ ਖਿੱਚਦਾ ਤੇ ਕਹਿੰਦਾ,
“ਹੁਣ ਦੱਸ… ਕੌਣ ਵਧੀਆ ਮਾਰਦਾ ਏ?”

“ਤੂੰ… ਤੂੰ ਵੀਰੇ… ਆਆਹਹਹ… ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਆ…!”

ਅੱਧਾ ਘੰਟਾ ਧੱਕੇ ਚੱਲੇ। ਆਖ਼ਰ ਸਮਰ ਦਾ ਸਰੀਰ ਝਟਕੇ ਖਾਣ ਲੱਗ ਪਿਆ। ਉਸ ਦੀ ਫੁੱਡੀ ਨੇ ਪਾਣੀ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ। ਸ਼ਰਨਜੀਤ ਨੇ ਵੀ ਆਪਣਾ ਸਾਰਾ ਮਾਲ ਉਸ ਦੇ ਮੁੰਮਿਆਂ ਤੇ ਗਿਰਾ ਦਿੱਤਾ।

ਦੋਵੇਂ ਹਾਫ਼ਦੇ ਪਏ ਸੀ। ਸਮਰ ਨੇ ਹੌਲੀ ਜਿਹੇ ਸ਼ਰਨਜੀਤ ਦੇ ਸੀਨੇ ਤੇ ਸਿਰ ਰੱਖ ਕੇ ਬੋਲੀ,
“ਵੀਰੇ… ਅੱਜ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਤੂੰ ਜਦੋਂ ਮਰਜ਼ੀ ਡਰਾਉਣ ਆ ਜਾਈਂ… ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਰੋਕਾਂਗੀ।”

ਸ਼ਰਨਜੀਤ ਮੁਸਕਰਾਇਆ, “ਭੈਣੇ… ਡਰਾ ਛੱਡੀ ਏ… ਪਰ ਹੁਣ ਡਰਾਉਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸਿੱਧਾ ਏਸੇ ਬੈੱਡ ਤੇ ਲਿਆਵਾਂਗਾ।”

ਦੋਵੇਂ ਹੱਸ ਪਏ।
ਭੈਣ-ਭਰਾ ਨਹੀਂ, ਮਾਸੀ ਦੇ ਬੱਚੇ ਨਹੀਂ… ਬੱਸ ਦੋ ਜਵਾਨ ਸਰੀਰ ਇੱਕ-ਦੂਜੇ ਵਿੱਚ ਗੁੰਮ ਹੋ ਗਏ।

 

[manikmittalme07]

Part-4​

ਬੱਸ ਦੋਵੇਂ (ਸ਼ਰਨਜੀਤ ਤੇ ਸਮਰ) ਹਾਫ਼ਦੇ-ਹਾਫ਼ਦੇ ਕੱਪੜੇ ਪਾ ਰਹੇ ਸਨ। ਸਮਰ ਦੀ ਪੈਂਟੀ ਅਜੇ ਤੱਕ ਲੱਥੀ ਹੇਠਾਂ ਸੁੱਟੀ ਪਈ ਸੀ ਤੇ ਉਸ ਦੇ ਮੁੰਮਿਆਂ ਤੇ ਅਜੇ ਵੀ ਸ਼ਰਨ ਦਾ ਮਾਲ ਚਿੰਬੜਿਆ ਹੋਈ ਸੀ। ਸ਼ਰਨਜੀਤ ਨੇ ਬੱਸ ਆਪਣੀ ਜੀਨਸ ਦੀ zip ਉੱਤੇ ਕੀਤੀ ਹੀ ਸੀ ਕਿ…

ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਇੱਕਦਮ ਧੜਾਮ ਨਾਲ ਖੁੱਲ੍ਹਿਆ।

ਅੰਦਰ ਖੜ੍ਹੀਆਂ ਸਨ: ਸਕੀ ਭੈਣ ਪ੍ਰਭਲੀਨ ਤੇ ਚਾਚੇ ਦੀ ਕੁੜੀ ਹਰਸਿਮਰਨ। ਦੋਵਾਂ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਫ਼ਟੀਆਂ ਦੀਆਂ ਫ਼ਟੀ ਰਹਿ ਗਈਆਂ। ਕਮਰੇ ਵਿੱਚੋਂ ਆ ਰਹੀ ਸੈਕਸ ਦੀ ਬਦਬੂ, ਬੈੱਡ ਤੇ ਫੈਲੀਆਂ ਚਾਦਰਾਂ ਤੇ ਦੋਵੇਂ ਅੱਧ-ਨੰਗੇ… ਸਭ ਕੁਝ ਸਾਫ਼-ਸਾਫ਼ ਦੱਸ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਹੁਣੇ-ਹੁਣੇ ਕੀ ਹੋ ਕੇ ਗਿਆ।

ਪ੍ਰਭਲੀਨ ਦਾ ਚਿਹਰਾ ਲਾਲ ਹੋ ਗਿਆ। ਉਹ ਗੁੱਸੇ ਨਾਲ ਕੰਬਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ,
“ਤੈਨੂੰ ਸ਼ਰਮ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀ, ਸ਼ਰਨ? ਤੂੰ ਆਪਣੀ ਮਾਸੀ ਦੀ ਕੁੜੀ ਨਾਲ… ਜੋ ਤੇਰੀ ਭੈਣ ਲੱਗਦੀ ਏ… ਉਸ ਨਾਲ ਸੈਕਸ ਕੀਤਾ?!”

ਸ਼ਰਨਜੀਤ ਨੇ ਇੱਕ ਸੈਕਿੰਡ ਲਈ ਵੀ ਸ਼ਰਮ ਨਹੀਂ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤੀ। ਉਲਟਾ ਉਸ ਨੇ ਬੜੀ ਬੇਸ਼ਰਮੀ ਨਾਲ ਜੀਨਸ ਦੀ zip ਹੇਠਾਂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਆਪਣਾ ਅਜੇ ਵੀ ਅੱਧਾ-ਖੜ੍ਹਿਆ ਹੋਇਆ ਮੋਟਾ ਲੰਨ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਲਿਆ। ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਹੱਥ ਨਾਲ ਹਿਲਾਉਂਦਾ ਹੋਇਆ ਬੋਲਿਆ,

“ਸ਼ਰਮ? ਸ਼ਰਮ ਤਾਂ ਤੈਨੂੰ ਵੀ ਚੋਦਣ ਵੇਲੇ ਨਹੀਂ ਆਉਣੀ ਸੀ ਨਾ… ਪਰ ਤੂੰ ਮੰਨਦੀ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸੀ!”

ਪ੍ਰਭਲੀਨ ਤੇ ਹਰਸਿਮਰਨ ਦੋਵੇਂ ਹੱਕੀਆਂ-ਬੱਕੀਆਂ ਰਹਿ ਗਈਆਂ। ਦੋਵਾਂ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਸ਼ਰਨ ਦੇ ਲੰਨ ਵੱਲ ਹੀ ਜਮ੍ਹ ਗਈਆਂ।

ਸ਼ਰਨ ਹੁਣ ਪੂਰੀ ਬੇਸ਼ਰਮੀ ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਖੜ੍ਹਾ ਹੋ ਕੇ ਲੱਨ ਚੁੱਕ-ਚੁੱਕ ਕੇ ਹਿਲਾ ਰਿਹਾ ਸੀ।
“ਲੈ ਵੇਖਾਈ ਜਾਂਦੀ ਏ… ਇਹੋ ਹੀ ਤੁਹਾਡੀ ਮਾਸੀ ਦੀ ਕੁੜੀ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਮਾਰ ਕੇ ਆਇਆ ਏ। ਹੁਣ ਤੁਸੀਂ ਵੀ ਚਾਹੀਦਾ ਤਾਂ ਲਾਈਨ ਲਾ ਲਓ!”

ਸਮਰਜੋਤ ਬੱਸ ਇੱਕ ਪਤਲੀ ਚਾਦਰ ਲਪੇਟ ਕੇ ਖੜ੍ਹੀ ਸੀ। ਉਹ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਆਈ ਤੇ ਸ਼ਰਨ ਦੀ ਕੱਛੀ ਹੇਠਾਂ ਹੱਥ ਪਾ ਕੇ ਉਸ ਦੇ ਲੰਡ ਨੂੰ ਸਹਿਲਾਉਣ ਲੱਗ ਪਈ। ਨਾਲ ਹੀ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੀ ਚਾਦਰ ਹੇਠਾਂ ਹੱਥ ਵੜਾ ਕੇ ਆਪਣੀ ਗਿੱਲੀ ਫੁੱਦੀ ਸਾਫ਼ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪਈ। ਉਸ ਦੇ ਹੱਥ ਤੇ ਅਜੇ ਵੀ ਸ਼ਰਨ ਦਾ ਮਾਲ ਚਿੰਬੜਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ।

ਪਰ ਉਹ ਬੇਸ਼ਰਮੀ ਨਾਲ ਹੱਸ ਕੇ ਬੋਲੀ,

“ਪ੍ਰਭ, ਸਿਮਰਨ … ਤੁਸੀਂ ਵੀ ਬੜੀਆਂ ਸੀਧੀਆਂ-ਸਾਧੀਆਂ ਬਣਦੀਆਂ ਓ। ਇਹਨੂੰ ਇੱਕ ਵਾਰ ਟਰਾਈ ਕਰ ਕੇ ਵੇਖੋ, ਫਿਰ ਪਤਾ ਲੱਗੂ ਕਿ ਅਸਲ ਮਜ਼ਾ ਕੀ ਹੁੰਦਾ ਏ!”

ਪ੍ਰਭਲੀਨ ਦਾ ਗੁੱਸਾ ਹੁਣ ਸ਼ਰਮ ਤੇ ਜਲਣ ਵਿੱਚ ਬਦਲ ਗਿਆ ਸੀ। ਉਸ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਸ਼ਰਨ ਦੇ ਮੋਟੇ ਲੰਨ ਵੱਲੋਂ ਹਟ ਹੀ ਨਹੀਂ ਰਹੀਆਂ ਸਨ। ਹਰਸਿਮਰਨ ਨੇ ਤਾਂ ਬੱਸ ਹੌਲੀ ਜਿਹੀ ਆਪਣੀ ਜੀਭ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਕੇ ਬੁੱਲ੍ਹ ਚਟ ਕਰ ਲਏ।

ਸ਼ਰਨਜੀਤ ਨੇ ਇੱਕ ਲੰਮਾ ਸਾਹ ਲਿਆ ਤੇ ਮੁਸਕਰਾਇਆ,
“ਹੁਣ ਦੱਸੋ… ਕੌਣ ਪਹਿਲਾਂ ਆਉਂਦੀ ਏ?”

ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਚੁੱਪ ਛਾ ਗਈ… ਪਰ ਉਹ ਚੁੱਪ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਅਗਲੇ ਪਲ ਕੀ ਹੋਣ ਵਾਲਾ ਹੈ, ਉਹਰ ਕੋਈ ਜਾਣਦਾ ਸੀ।

 

[manikmittalme07]

DOSTO JE EH KAHANI PASAND NAHI AA RAHI TAAN DASS DEO MAIN BAND KAR DINNA. IKK VI COMMENT NAHI AYA ES TE

 

[sukh.0]

nazara agyea short story vich b maza edi chaki rakh

 

[Vicv]

Ghaint